گاهی اوقات قدر چیزهایی که داریم رو اصلا نمی دونیم .... وقتی از دستشون می‌دیم حالا در به در دنبالش می ردیم و چشممون همش دنبالش هست ..........
این مساله درباره آدم ها هم صادق هست ... قدر همراهی خیلی از عزیزانمون رو نمی دونیم و اما بعد که تنها شدیم تازه ..............
سلام عزیزززم
...خاصیت ایرانی بودنمونه دیگه!!
پستت راجب داشگاه آزاد و خوندم!من پدر و برادرم آزاد خوندن...و این گم شدن مدارک تو همون روز ثبت نام براشون اتفاق افتاده!کلا....واسه خودش پدیده ای یونی آزاد!
اینجوریام نیست...ما قدرشونو میدونیم...اما به هر حال دلمون تنگ میشه